گاهے ؛ فقط گاهے

دلت تنگ میشه براے / یه آغوش / ، اونم خشکُ خالے !

نه دستے ، نه نوازشے ، نه حرف عاشقانهـ اے !

دلت تنگــ میشه که :

سرت ُ بذارے روے اون / سینهـ ے ستبر/ و به اندازه تمام روزهایے که

قرار نباشه ؛ تمام روزهایے که قراره این آغوش سَهم یکے دیگه باشه

گریهـ کنے و بو بکشے و ریه هاتــُ پُر از زندگے کنے ...

و تو اما هنوز خالے باشے از دست نوازشگرش !

چرا که شاید ، فقط شاید

اعتبیاد پیدا کنے به بودن به دور از رؤیایش ...